Too much love will kill you.....

W sobotę wybrałam się z moim kolegą na ślub jego przyjaciół. Ceremonia była przepiękna, ale mina trochę mi zrzedła gdy okazało się, że wesele ma odbyć się w miejscowości oddalonej o ponad godzinę drogi od Warszawy. Cóż, co zrobić. Państwo młodzi zorganizowali transport dla swoich gości, ale troszkę pomylili się w obliczeniach, w związku z czym spora część zaproszonych musiała stać w przejściu między fotelami. Tak oto, znalazłam się między trzema parkami. Przez ponad godzinę wysłuchiwałam wszelkich możliwych „misiaczków”, „słoneczek”, „kochań” w akompaniamencie soczystych buziaczków. Koszmar. Gdy w końcu dotarliśmy, czułam się jakby ktoś mnie zgwałcił - mentalnie. Za dużo miłości! Żeby dać upust swoim emocjom, pokłóciłam się z moim partnerem, wyrwałam na złość mu, jego kolegę ( który niestety źle ocenił swoje alkoholowe możliwości i nim dopełniłam aktu zemsty, ten już był na innej orbicie). Gdy w końcu udało mi się wrócić do domu i weszłam do pustego mieszkania, byłam tak szczęśliwa, że jestem sama. Gdyby ktoś przywitał mnie słowami „Kochanie /słoneczko/ misiu jak było” to przysięgam, zabiłabym!

Xx